Czujniki pożarowe z technologią sztucznej inteligencji

Czujniki pożarowe z technologią sztucznej inteligencji

Siemens rozpocznie sprzedaż innowacyjnego detektora ognia, który jest w stanie odróżnić pożar budynku od np. przypalanego tosta, eliminując tym samym fałszywe alarmy. Zdolność ta pozwoli zaoszczędzić pieniądze, nerwy, a nawet czyjeś życie. Rozwiązanie to początkowo będzie przeznaczone dla użytkowników komercyjnych, możliwe jednak że w przyszłości będzie oferowane również dla instalacji domowych.

Na detektor składają się 4 czujniki i sieć neuronowa, która określa czy wykryty dym i ciepło pochodzą z ognia czy też są częścią normalnego użytkowania pomieszczenia.

W 2004 roku w Wielkiej Brytanii ponad połowa alarmów pożarowych z 872 000 które zgłoszono były nieuzasadnione. Dodatkowo 285 000 fałszywych alarmów wynikło z błędnego zadziałania detektorów ognia.

Większość domowych alarmów pożarowych włącza się gdy stężenie dymu w powietrzu przekroczy pewną ilość. Jednak czujniki te nie są w stanie odróżnić czy dym pochodzi np. z przypalonego mięsa czy z palącego się materaca, tym samym narażając na ewentualne koszty spowodowane nieuzasadnionym wezwaniem straży. Część systemów komercyjnych jest bardziej złożona: pobierają one dane z wielu różnych czujników. Następnie dane te wędrują do centralnego komputera, który po analizie decyduje czy zagrożenie jest realne.

Nowy produkt jest całkowicie inny – jego technologia opiera się na sztucznej inteligencji każdego z czujników, zbudowanego na bazie układów scalonych wytworzonych specjalnie na potrzeby konkretnego klienta. Detektor posiada dwa czujniki termalne i dwa czujniki optyczne. Czujniki termalne monitorują temperaturę i poziom jej wahań. Czujniki optyczne monitorują wielkość i kolor dymu. Jeden czujnik optyczny jest zoptymalizowany do wykrywania gęstego czarnego dymu.

Dane z tych czterech czujników przekazywane są do sieci neuronowej – struktury przypominającej podstawową strukturę biologicznego mózgu. Sieci neuronowe sprawdzają się w sytuacjach gdy istnieje potrzeba analizy danych z dużej ilości wejść oraz wymagana jest zdolność rozpoznawania wśród tych danych pewnych wzorów i szablonów. Zainstalowane detektory są zaprogramowane z układem typowych parametrów dla konkretnego rodzaju pomieszczenia i dlatego system ten „wie” jakie zestawy temperatury, koloru dymu i wielkości cząstek zawartych w powietrzu mogą zostać uznane za normalne.

Przykładowo czujniki takie pracujące w warsztacie samochodowym będą ignorować duże stężenie kurzu i gazów emitowanych przez auta, zaś detektor działający w łazience zignoruje duże ilości pary wodnej, która często jest powodem fałszach alarmów tradycyjnych czujników.

Czujniki z technologią sztucznej inteligencji będą dostępne w sprzedaży dla indywidualnych użytkowników za kilka lat.