Homar inspiracją dla robotyków

fot. pixabay

Eksperymentalny chwytak z CREATE Lab szwajcarskiej Politechniki Federalnej w Lozannie (EPFL) wykorzystuje parę ogonów homarów jako palce chwytaka. Wynalazek został omówiony w artykule naukowym opublikowanym w czasopiśmie Advanced Science.

- Egzoszkielety łączą zmineralizowaną skorupę z błonami stawowymi - powiedziała współautorka rozwiązania Josie Hughes, kierownik CREATE Lab - Oznacza to, że zapewniają one równowagę między sztywnością a elastycznością, która pozwala ich segmentom poruszać się niezależnie. Te cechy umożliwiają skorupiakom szybkie i dynamiczne ruchy w wodzie, ale mogą być również bardzo przydatne w robotyce. Poprzez ponowne wykorzystanie odpadów żywnościowych, proponujemy zrównoważony, cykliczny proces projektowania, w którym materiały można poddawać recyklingowi i dostosowywać je do nowych zadań.

Ogony homarów są wystarczająco giętkie, aby chwytać przedmioty o różnych rozmiarach i kształtach bez ich zgniatania, dzięki wbudowanemu, segmentowo sterowanemu elastomerowi. Ten, będąc zamontowany na zmechanizowanej podstawie, zgina i prostuje palce. Dzięki wzmacniającej silikonowej powłoce ogony są gotowe do działania nawet jako części robotów pływających z prędkością do 11 cm/s.

Po ich wykorzystaniu części homara można oddzielić od elementów mechanicznych, a komponenty syntetyczne zachować do innych celów. Niestety w przeciwieństwie do części fabrycznych, ogony homara nie są standaryzowane i rosną w różnych rozmiarach, które wyginają się w różny sposób. Z tego powodu przyszłe projekty będą wymagały dostrajalnych kontrolerów i innych zaawansowanych syntetycznych mechanizmów wspomagających. Jeśli takie innowacje okażą się możliwe, urządzenia pochodzenia biologicznego mogłyby w przyszłości służyć jako implanty czy platformy monitorujące.

(rr)