Roboty – pająki w kosmosie

Roboty – pająki w kosmosie

Zrobotyzowane pająki mogą okazać się w przyszłości nieocenioną pomocą przy budowie dużych konstrukcji w przestrzeni kosmicznej – ogłosili naukowcy z Europejskiej Agencji Kosmicznej (ESA). Miniaturowe, mechaniczne pająki wykonywałyby niewielkie, łączone zadania konstrukcyjne do stworzenia dużej, samodzielnej struktury, jak np. anteny.

Koncepcja ta nazwana Furoshiki mogłaby zrewolucjonizować budowę i utrzymanie urządzeń znajdujących się na satelitach okołoziemskich, taki jak aplikacje telekomunikacyjne, nawigacyjne czy obserwacyjne.

Japońska Agencja Badań Kosmicznych JAXA planuje przetestować projekt Furoshiki w styczniu 2006 roku. W porozumieniu z ESA, Wiedeński Uniwersytet Technologiczny został wybrany jako ośrodek który będzie odpowiedzialny za opracowanie i budowę małych robotów. Grupą naukowców przewodniczy prof. Kopacek, znany z wielu wygranych zawodów piłki nożnej robotów.

Eksperyment będzie wyglądał w ten sposób, że wystrzelony w przestrzeń satelita-matka wypuści trzy „córki”. Te rozwiną plecioną sieć w trójkąt, pozostawiając satelitę-matkę w środku. Kiedy sieć będzie już rozwinięta, dwa roboty wielkości dłoni wypełzną z satelity i przejdą do wcześniej ustalonych pozycji.

Eksperyment będzie trwał około 10 minut w stanie nieważkości. Podczas tego czasu trójkątna sieć będzie rozwijana 3-5 minut, a następnie roboty będą potrzebować następne 3-5 minut do osiągnięcia żądanych pozycji.

Niewielkie kamery zainstalowane na satelicie-matce i satelitach-córkach będą przesyłać obraz na ziemie z toczącego się eksperymentu, w celu dalszych analiz.

Naukowcy mają nadzieję, że po raz pierwszy uda się poruszać robotom w kontrolowany sposób wzdłuż cienkiej, swobodnie zawieszonej sieci. Aby stało się to możliwe, naukowcy stworzyli inteligentny system kół, zdolnych „chwycić” obydwie strony sieci, co ma zabezpieczyć przed jej puszczeniem w stanie nieważkości.

Innym aspektem testu będzie utrzymanie w przestrzeni kosmicznej czterech satelitów w szyku i transmisja od nich zsynchronizowanych sygnałów na Ziemię.

Dodatkowo system ma także dostarczyć na Ziemię wiązkę energii słonecznej, uprzednio zmagazynowanej dzięki dużym panelom słonecznym. Technologia taka mogłaby zrewolucjonizować sposób otrzymywania na Ziemi „czystej” energii. Naukowcy zaznaczają jednak, że do takich systemów potrzebne są ogromne struktury, a obecny system ma jedynie charakter eksperymentu.