Samodzielne roboty na straży

Samodzielne roboty na straży

Już prawie świta. Po dziesięciu godzinach patrolowania w deszczu i wietrze, wartownik wciąż jest w pogotowiu. Każdy zamek, drzwi i brama w bazie zostały sprawdzone. Uzbrojony i będący w gotowości wartownik zmysły ma na tyle wyostrzone, że nawet w nocy jest w stanie dostrzec intruza oddalonego o setki metrów. Bo ten wartownik jest robotem.

W przeciwieństwie do robotów rozbrajających bomby, które są zdalnie sterowane, roboty strażnicy są w dużej mierze samodzielne: patrolują obszar bez ludzkiego nadzoru do momentu, gdy natrafią na coś interesującego. Armia amerykańska pracuje nad robotami strażnikami od lat osiemdziesiątych. Dotąd sporym wyzwaniem było odróżnianie przez nie prawdziwych przeszkód od cieni czy chmur pyłu.

Obecnie, gdy technologia dojrzała, coraz więcej robotów opuszcza laboratoria w poszukiwaniu prawdziwych intruzów. W tym miesiącu będąca częścią the US National Nuclear Security Administration (NNSA), Nevada National Security Site ogłosiło, że trzy zbudowane przez General Dynamics Robotics Systems samodzielne roboty rozpoczęły służbę wartowniczą przy odpadach radioaktywnych.

Każdy z robotów nazwanych Mobile Detection Assessment Response System (MDARS) jest wielkości niedużego samochodu i jest w stanie wykonywać samodzielne patrole w różnych konfiguracjach. Może poruszać się zarówno po drogach, jak i poza nimi. Człowiek potrzebny jest jedynie wtedy, gdy MDARS zaalarmuje o potencjalnym problemie. Dzięki temu jeden człowiek może kontrolować kilka robotów.

Wieżyczka znajdująca się na szczycie MDARS wyposażona jest w lasery i radar wykrywające przeszkody, czujniki termalne do wykrywania intruzów oraz kamery wideo. Gdy robot namierzy człowieka, operator może ostrzec go przez głośnik i nawiązać z nim kontakt dzięki dwukierunkowym łączu audio. MDARS może być również wyposażony w silne, stroboskopowe światła, które służą do oślepiania i dezorientowania intruzów do czasu aż dotrą ludzkie posiłki.

Czytnik etykiet RFID, podobny do tych wykorzystywanych w magazynach albo supermarketach, umożliwia sprawdzanie składowanych materiałów oraz kontrolowanie zamków.

W amerykańskim centrum Space and Naval Warfare Systems Center powstała bezkrwawa broń na kulki z farbą, która może zostać zainstalowana na robocie. Może zostać ona załadowana kulkami z niezmywalną farbą albo pieprzem.

Równocześnie izraelska firma G-Nius Unmanned Ground Systems konstruuje swój samodzielny pojazd terenowy Guardium. Wyposażony jest w kamery, czujniki na podczerwień oraz radar, dwukierunkowe łącze audio, a opcjonalnie może zostać wzbogacony o system RFID. Dysponuje również czujnikami będącymi w stanie wykryć wrogi ogień, a może zostać wyposażony w broń.

Gdy Guardium napotyka ‘niespodziewane zdarzenie’, reaguje według zaprogramowanych zasad. Może to po prostu oznaczać zaalarmowanie operatora, ale może oznaczać i odpowiedzenie ogniem. Według Ereza Peleda, CEO G-Nius, Guardium rozpoczął patrolowanie izraelskich granic w marcu 2009 roku.

Kolejnym przykładem jest skonstruowany przez Samsunga południowokoreański Techwin SGR-1, czyli ‘inteligentny robot zwiadowczy i strażniczy’. Jest on testowany przez wojsko z myślą o patrolowaniu północnokoreańskiej granicy. SGR-1 wyposażony jest w kamery oraz czujniki podczerwieni, które pozwalają mu odróżnić intruza od nieruchomych obiektów. Jeśli intruz nie jest w stanie zapytany podać hasła, robot może odpowiedzieć ogniem. W obecnej wersji SGR-1 jest statyczny, ale Samsung pracuje już nad wersją mobilną.

Jako dotąd, roboty patrolujące mogą działać wyłącznie w środowiskach znanych, w których łatwo jest nawigować. Jednakże w przyszłości zobaczymy je poruszające się po naszych ulicach. Google w ramach projektu Street View zarejestrował dane dotyczące wielu miast, w oparciu o które powstać mogą trójwymiarowe mapy służące robotom do nawigacji. W tym miesiącu Google poinformował, że sukcesem zakończyły się testy samodzielnego samochodu.

Teraz, gdy samodzielne roboty patrolujące sprawdziły się w służbie strażniczej, coraz częściej pojawiają się pomysły, by wykorzystać je również w innych obszarach, gdyż mogę one być tańsze niż inne systemy monitorowania. Według Bradleya Petersona z NNSA, roboty MDARS są tańszą metodą zabezpieczenia Nevada National Security Site niż sieć kamer przemysłowych.

Inną kwestią jest to, czy kiedykolwiek zaakceptujemy uzbrojone roboty poruszające się po naszych ulicach. „Samodzielne działanie i wybieranie celu dzieli już tylko mały krok od samodzielnego zabijania.” – stwierdził Noel Sharkey z University of Sheffield.

(lk)