Inteligentny dom

Inteligentny dom

Ludzie są stworzeniami, które nabywają określone zwyczaje i są do nich bardzo przywiązane; doskonale wie o tym wyposażony w czujniki apartament stworzony na Washington State University. Ten inteligentny dom potrafi uczyć się zachowań swoich mieszkańców poprzez obserwowanie tego jak się w nim poruszają, oraz z jakich urządzeń korzystają.

Technologia ta może zostać wykorzystana w domach do wspierania w ich codziennych czynnościach, na przykład, ludzi z demencją, albo po prostu do ułatwiania życia ludziom zdrowym.

Dom ten jest, na przykład, w stanie rozpoznać, gdy ktoś robi sobie śniadanie. I jeśli zaobserwuję jakąś anomalię, na przykład, w postaci pozostawionej włączonej kuchenki, system może to wychwycić i zaalarmować domownika poprzez komunikaty głosowe, albo sygnały wideo.

Diane Cook wraz z kolegami stworzyli system komputerowy analizujący odczyty czujników i nazwali go ‘Casas’. Parisa Rashidi zmodyfikowała następnie system Casas tak, by był on w stanie uczyć się ludzkich zachowań bez dokonywania wcześniejszych założeń. Konieczność dokonywania takich wstępnych założeń była słabością podobnych systemów powstałych wcześniej.

Rashidi i Cook z powodzeniem przetestowały swój system w specjalnie do tego celu spreparowanym apartamencie znajdującym się na kampusie. Potrzebował on zaledwie miesiąca, by dokładnie poznać zwyczaje mieszkańców.

Po miesięcznym okresie nauki, Casas był w stanie rozpoznać taki schemat, jak na przykład: ‘o szóstej rano w kuchni zapala się światło, włącza się ekspres do kawy i toster’, bez dokonywania wcześniejszych założeń.

W celu zapewnienia domownikom prywatności, Casas funkcjonuje bez kamer, chipów RFID, czy mikrofonów. Zamiast nich zastosowano mniej ‘inwazyjne’ czujniki, które wykrywają ruch, temperaturę, światło, wilgotność, wodę, ruch drzwi. system wykorzystuje również takie czynności, jak otwieranie buteleczki z lekarstwem, czy włączanie tostera. „Nie chcemy dawać mieszkańcom poczucia, że obserwuje ich wielki Brat.” – stwierdziła Rashidi.

Ograniczenie się do czujników pasywnych niweluje klimat orwellowski, jednak zdecydowanie utrudnia rozpoznawanie aktywności. Kamera, na przykład, jest w stanie z łatwością określić gdzie dana osoba się w pomieszczeniu znajduje. Może oczywiście zostać zastąpiona przez czujnik ruchu, jednakże odczyt jest mniej jednoznaczny. Rashidi opracowała całą gamę algorytmów wspierających działanie czujników.

Jeden z takich algorytmów wykorzystuje siatkę czujników ruchu do mapowania pozycji mieszkańca w domu, w celu określenia jego dziennych ‘trajektorii’.

Inny algorytm odnajduje schematy w ciągach zdarzeń. Jeszcze inny, zajmuje się odnalezieniem korelacji pomiędzy danymi czynnościami a porą dnia.

Rashidi i Cook pracują obecnie nad takim udoskonaleniem systemu, które pozwoli domowi na odszyfrowanie zachowań wielu domowników i wyszukiwanie anomalii w codziennych czynnościach. „Nie wykonujemy tych samych czynności codziennie w ten sam sposób.” – stwierdziła Rashidi.

(lk)