Laserowy system pozycjonowania satelitów

Laserowy system pozycjonowania satelitów

Specjalny system laserowego pozycjonowania może umożliwić niezwykle precyzyjne ustawianie teleskopów wysyłanych na orbitę okołoziemską.

Konstruowanie wielkich teleskopów orbitalnych, dających wspaniałe możliwości obserwowania przestrzeni kosmicznej, jest niezwykle kosztowne ze względu na trudności z wynoszeniem dużych mas na orbitę, oraz montażem części w przestrzeni kosmicznej. Rozwiązaniem tego problemu może być wykorzystanie wielu małych teleskopów, które tworząc formację mogłyby dać możliwości obserwacyjne takie jak teleskopy-giganty.

Stworzony przez NASA projekt MAXIM (Micro-Arcsecond X-ray Imaging Mission) przewiduje wystrzelenie 33 satelitów, które poruszając się wspólnie stworzą interferometr promieniowania rentgenowskiego, którego dokładność pozwoli na badanie nawet czarnych dziur. Innym podobnym projektem jest misja SPECS.

Największym problemem w tego typu misjach jest sterowanie ruchem wielu satelitów w taki sposób, jakby były jednym obiektem. Fizyk Young Bae proponuje rozwiązanie: laserowy system, który umożliwi zachowanie nanometrowej dokładności ruchu formacji o wielkości nawet kilometra.

Każdy z satelitów miałby własny laser i lustro. Wiązki świetlne odbite od luster tworzyłyby sprzężenie pomiędzy satelitami, a siła pochodząca od odbitego światła dopychałaby satelity od siebie. Aby zrównoważyć tę siłę pomiędzy satelitami byłyby rozpięte cięgna wykonane z Kevlaru. Laser miałby też służyć do bardzo dokładnego pomiaru odległości między satelitami w formacji.

Instytut Zaawansowanych Technologii NASA (NASA Institute for Advanced Concepts). Sfinansował pierwszą fazę projektu wykorzystującego laser i cięgna (laser-tether) i przewiduje dalsze inwestycje w tym kierunku.

Jednak nie jest to jedyny system, nad którym pracuje NASA. Innym rozwiązaniem zaproponowanym przez MIT (Massachusetts Institute of Technology) jest wykorzystanie elektromagnesu do wywołania siły odpychającej.

(ro)