Wirtualny robot skacze w ślady Neila Armstronga

Wirtualny robot skacze w ślady Neila Armstronga

Stworzony przez JAXA człekokształtny robot powtórzył ‘ogromny skok’ Neila Armstronga; póki co, jedynie w symulacji komputerowej. Jest to jednak kolejny krok ku stworzeniu robota, który będzie w stanie poruszać się po powierzchni Księżyca.

Widząc problemy NASA z kołowymi łazikami marsjańskimi, które utykały w piaskach, Japońska Agencja Eksploracji Kosmosu (JAXA) zaproponowała, by do eksploracji Księżyca wykorzystać roboty dwunożne.

Dzięki sześciokrotnie słabszej grawitacji na Księżycu niż na Ziemi, roboty dwunożne będą miały więcej czasu, by skorygować swoją postawę w razie pojawienia się niebezpieczeństwa upadku. Jednakże równocześnie, według Atsuo Takanishi z Waseda University in Tokyo, poruszanie się po Księżycu niesie ze sobą inne trudności. Przy tak słabej sile przyciągania, astronauci mają kłopot podczas chodzenia z utrzymaniem swoich stóp na powierzchni, co utrudnia kontrolowanie ruchów. Innymi słowy, łatwiej jest biegać niż chodzić.

Takanishi wraz z zespołem opracowuje oprogramowanie do symulacji robota dwunożnego WABIAN-2R, by sprawdzić jak poradzi on sobie z bieganiem po Księżycu. Podjęli oni próbę zasymulowania dynamiki skakania wirtualnego robota zachowującego się jak człowiek tańczący pogo.

Odkryli oni, że robot może wszakże skoczyć na wysokość półtora metra, jednakże takie skoki mocno obciążają nogi robota, co łatwo może doprowadzić do upadku. Natomiast skakanie na wysokość 80 centymetrów poprawia stabilność, ale obniża maksymalną prędkość robota. Dalsze symulacje mają za zadanie określić idealny kompromis pomiędzy prędkością a stabilnością skakania.

Według Takanishiego, skakanie na obu nogach złączonych powinno okazać się efektywniejsze niż skakanie z jednej nogi na drugą.

Christopher MacLeod z Robert Gordon University in Aberdeen wyraził swoje ogromne zainteresowanie ideą symulowania poruszania się robota po powierzchni Księżyca. W swojej pracy wykorzystuje on algorytmy genetyczne do oceny efektywności sposobu poruszania się robotów na Ziemi.

Według MacLeoda, wyniki takiej symulacji przeprowadzonej w warunkach księżycowych mogą być zupełnie inne od tych dla warunków panujących na Ziemi. Na przykład, na Ziemi znacznie szybsze i stabilniejsze jest poruszanie się na czterech nogach, a na Księżycu wcale nie musi tak być.

(lk)