Współpraca konstruktorów z ChatGPT

Naukowcy z Uniwersytetu Technicznego w Delft (TU Delft) w Holandii i École Polytechnique Fédérale de Lausanne (EPFL) w Szwajcarii podjęli współpracę z OpenAI ChatGPT w celu zaprojektowania robota. Ten przełomowy projekt miał na celu zbadanie potencjalnych korzyści i zagrożeń związanych z włączeniem sztucznej inteligencji do procesu projektowania.

Naukowcy z TU Delft i EPFL starali się zbadać, czy możliwości ChatGPT mogą wykraczać poza język i obejmować sferę robotyki. Pytając sztuczną inteligencję o największe wyzwania stojące przed ludzkością, naukowcy chcieli, aby pomogła w stworzeniu robota, który służyłby praktycznemu celowi. W rezultacie skupiono się na łańcuchu dostaw żywności, a zadanie projektowe skoncentrowało się wokół robota przeznaczonego do zbioru pomidorów.

Cosimo Della Santina i Francesco Stella z TU Delft oraz Josie Hughes z EPFL postępowali zgodnie z sugestiami projektowymi ChatGPT przez cały proces. Wkład sztucznej inteligencji był szczególnie korzystny w fazie koncepcyjnej, ponieważ dostarczył interdyscyplinarnych spostrzeżeń i zasugerował wartościowe ekonomicznie uprawy łatwe do automatyzacji.

Francesco Stella wyjaśnił: - ChatGPT rozszerza wiedzę projektanta o inne obszary. Na przykład chatbot nauczył nas, które uprawy byłyby najbardziej opłacalne do zautomatyzowania. Sprawdził się również w fazie wdrażania, oferując sugestie techniczne, takie jak wykorzystanie silikonu lub gumy, aby uniknąć miażdzenia pomidorów, a także zalecając użycie silnika Dynamixel do napędzania robota.

Tak powstała konstrukcja jest świadectwem udanej współpracy między naukowcami a sztuczną inteligencją. Nowatorski proces projektowania zmienił również role inżynierów, przesuwając ich bardziej w stronę zadań technicznych. Następnie zespół badawczy zbadał różne stopnie możliwej współpracy między ludźmi a modelami językowymi LLM, takimi jak ChatGPT. Dzisiejsze modele mogą nie być jeszcze w stanie przejąć pełnej odpowiedzialności za projektowanie robotów, a sam zespół badawczy wyraził ostrożność w stosunku do takiego scenariusza.

Della Santina podkreśliła: - Wyniki prezentowane przez LLM mogą wprowadzać w błąd, jeśli nie zostaną zweryfikowane lub zatwierdzone. Boty SI są zaprojektowane w taki sposób, aby generować najbardziej prawdopodobną odpowiedź na pytanie, więc w kontekście robotyki istnieje ryzyko dezinformacji i stronniczości.

Oprócz tego typu obaw włączenie LLM do procesu projektowania rodzi również kluczowe kwestie etyczne związane z plagiatem, identyfikowalnością i własnością intelektualną. Niezrażony tymi potencjalnymi wyzwaniami zespół badawczy planuje nadal wykorzystywać robota do zbioru pomidorów w swoich badaniach nad robotyką. Będzie również wciąż badać rolę LLM w projektowaniu nowych robotów ze szczególnym naciskiem położonym na autonomię sztucznej inteligencji w kształtowaniu form strukturalnych.

- Ostatecznie otwartą kwestią dotyczącą przyszłości naszej dziedziny nauki jest to, w jaki sposób LLM mogą być wykorzystywane do wspierania konstruktorów robotów bez ograniczania kreatywności i innowacji potrzebnych robotyce, aby ta mogła sprostać wyzwaniom XXI wieku - podsumowała Stella.

(rr)