Sztuczne mięśnie dla ISS

Sztuczne mięśnie dla ISS

Statek kosmiczny Dragon wyniesiony na orbitę dzięki rakiecie SpaceX Falcon 9 dostarczy na Międzynarodową Stację Kosmiczną (ISS) sztuczny mięsień opracowany przez Lenore Rasmussen i jej spółkę Ras Labs. Technologia, która za tym stoi to nadzieja nie tylko na lepsze protezy, ale przede wszystkim na rozwój robotyki stosowanej w długich misjach kosmicznych.

Syntetyczny mięsień to żelowy materiał znany także jako elektroaktywny polimer PW. Potrafi on zmienić wielkość lub kształt w odpowiedzi na działanie pola elektrycznego. Jego zdolność do zmiany gabarytów pod wpływem niskich napięć sprawia, że posiada potencjał do naśladowania ruchów ludzkiej ręki, co można wykorzystać właśnie w protetyce, jak i robotyce.

- Nie możemy eksplorować kosmosu bez robotów - powiedziała Rasmussen - Ludzie mogą wytrzymać tylko pewną ilość promieniowania kosmicznego. Ogranicza nas również czas, jaki możemy przebywać w przestrzeni kosmicznej. Roboty są odporne na oba te czynniki.

Jednak żeby technologia rozwinęła swoje skrzydła konieczne było rozwiązanie szeregu problemów. Po pierwsze trzeba było znaleźć sposób w jaki można połączyć polimer ze stalowymi bądź tytanowymi elektrodami. Z pomocą zespołu z Departamentu Energii USA zostało to osiągnięte dzięki potraktowaniu metalu plazmą, co zwiększyło jego możliwości adhezyjne.

Kolejna kwestią było zbadanie, czy materiał radzi sobie z dużą ilością promieniowania kosmicznego. W tym celu w ubiegłym roku eksponowano materiał na promieniowanie 300 000 radów, co odpowiada ilości, którą człowiek przyjąłby, pokonując drogę do marsa i z powrotem dwudziestokrotnie. Naukowcy twierdzą, że materiał po takim eksperymencie nie wykazał zmian w wytrzymałości, trwałości i właściwościach elektrycznych. Wytrzymał również ekstremalną temperaturę na poziomie -271°C, nieznacznie zmieniając tylko swój kolor.

Teraz przyszła pora na testy w warunkach kosmicznych. Na zbliżających się badaniach na pokładzie ISS materiał będzie przechowywany w stanie nieważkości przez okres 90 dni. Co trzy tygodnie będzie fotografowany, a po powrocie na Ziemię zostanie porównany z jego odpowiednikiem, który pozostał na naszym globie.

(rr)